De
Cultuurraad van Lokeren had een wedstrijd uitgeschreven voor een
gedicht over Lokeren dat ook gepast was voor Valentijn. En... ik heb
gewonnen! Ik mag me nu de eretitel van 'stadsdichter' aanmeten.
Lokeren,
mijn lief
lokte
me
naar
je groene oevers
de
meikever
speelt
goedbedoeld
haasje-over
hier
dragen de mollen
de
broek, 't water
staat
in hun kelder
Lokeren,
mijn lief
ligt
te loungen
in
het Vagevuur
Jan
kennen we,
en
bijna alleman
applaudisseert
't vuurwerk
-
dat
van ons
knettert
rustig door
Het
juryverslag was erg lovend:
De
band die zij met de stad heeft, brengt zij tot leven door een paar
facetten ervan in de kijker te plaatsen: de Durmeboorden, de hazen,
het Molsbroek, het Vagevuur, het vuurwerk en de gemoedelijke sfeer
waarin het nog mogelijk is veel mensen te leren kennen.
Dat
zijn de steunpunten van het gedicht, maar die volstaan niet om van
echte poëzie te kunnen spreken. Die ontstaat in de eerste plaats
door het werk van haar verbeelding, die de realiteit vat in frisse,
speelse taferelen die je doen glimlachen en je meetrekken naar een
helder Lokeren dat nog kan betoveren, dat verwant is aan de lente en
de zomer. Die verbeelding kan evenwel alleen maar werkzaam worden via
een grondige kennis van de mogelijkheden van de taal. Die laten de
auteur toe om originele, gedurfde beelden en formuleringen te
gebruiken.
Het
is duidelijk dat zij al van veel vroeger een intense omgang heeft met
het literair Nederlands en uiteraard vertrouwd is met poëzie. En met
de klankvereisten die een gedicht kan stellen als het expressief,
luid of stil, moet gelezen worden.
De
jury is eensgezind: dit gedicht verdient de eerste prijs.
Het
artikel over de prijsuitreiking vind je op de website van Het Laatste
Nieuws:
https://www.hln.be/regio/lokeren/leni-verbogen-schrijft-mooiste-stadsgedicht~a234e364/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten