Mijn gedicht werd in januari geprojecteerd in het centrum van Lokeren!
Ongehaast en ongeremd
fiets ik mijn dochtertje
over hobbelpaden en een glimpje groen
ze mag even rustig als het gras
de wereld in groeien
We stadsparkbaden
genieten van onze vrijheid
binnen de grenzen
onze tijd is nu
een minzaam heden
’s Avonds doorklieft
het gelach van de buren
genadeloos de stilte
ze blijven op afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten