‘Dames,’ sprak Lyn de vrouwen toe die opgewonden kwetterend tot in de
verste hoekjes van de woonkamer gepropt zaten. Meteen viel er een
verwachtingsvolle stilte. Halzen werden gestrekt en pennen doorgegeven.
Allemaal hielden de vrouwen een notitieboekje in de aanslag.
‘Zijn jullie de afwas beu?’ vroeg Lyn.
‘Ja!’ riep een vrouw achterin, wat onthaald werd op goedmoedig gelach.
‘Zijn jullie de strijk beu?’
‘Het zal wel!’ riep iemand. Weer gelach.
‘Zijn jullie de luiers beu?’
‘Ja!’ riepen de jonge moeders.
‘Zijn jullie het dweilen beu?’
‘JA!’ riepen alle aanwezigen, hun ogen koortsachtig glinsterend.
Lyn glimlachte. ‘Dan heb ik het antwoord. Het is gedaan met het labeur!
Gedaan met de slavernij!’ Verschillende vrouwen in het publiek toeterden hun
bijval.
‘Vandaag,’ zei Lyn, die betekenisvol haar wenkbrauwen optrekkend even een
stilte liet vallen, ‘leer ik jullie letterlijk om jullie mannen te
herprogrammeren!’
Wild applaus barste los. Een zee van glunderende gezichten lachte Lyn toe.
‘Vandaag leer ik jullie de macht te grijpen!’ Lyn grijnsde, haar vuist
gebald terwijl haar publiek huilde van opwinding.
‘Luister en leer.’ Lyn wees naar het scherm tegen de muur, waarop ze haar
computerscherm geprojecteerd zagen. ‘Ik heb een website gebouwd. Die zit in het
dark web – want, dames, ik waarschuw jullie: wat we gaan doen is wel degelijk
illegaal.’ Lyn knipoogde. ‘Je hebt een speciale browser nodig om op het dark
web te komen. Ik gebruik Tor.’ Lyn klikte de browser open. ‘De url van de
website zelf is een combinatie van zestien cijfers en letters die eindigt op
.onion. Noteer de url dus goed!’
‘Dus het dark web is gebouwd door een Aalstenaar!’ grapte iemand. Licht
gelach tinkelde door de kamer, terwijl papier knisperde onder het gekras van
vele pennen.
‘Hebben jullie allemaal het serienummer van jullie man genoteerd? Ja?
Prima. De overheid mag ons dan allemaal gechipt hebben, maar die suffe
ambtenaren hebben er natuurlijk niet aan gedacht dat wij daar ons voordeel mee
kunnen doen.’ Lyn lachte schalks.
‘Je gaat dus naar mijn website, waar je in de zoekbalk het serienummer
ingeeft. Wie zullen we als voorbeeld gebruiken?’
‘Thomas!’
‘Dirk!’
‘Bram!’
De vrouwen gierden het uit van de pret.
‘Laten we Dirk nemen,’ zei Lyn. ‘Dicteer je het nummer?’
Lyn gaf het serienummer in dat de zich verkneukelende echtgenote oplas.
‘Oké, dan duwen we op enter… En hé presto, daar is Dirk!’ Op het scherm
verschenen statistieken en tabellen.
‘Laatst actief… twee uur geleden!’ las Lyn af. Het publiek kreunde in
plaatsvervangende schaamte.
‘Zullen we daar eens verandering in brengen?’ vroeg Lyn ondeugend.
‘Ja!’
‘Laat hem luiers uitwassen!’
‘De beerput uitkuisen!’
De dames lachten zich krom.
‘Meiden, meiden,’ zei Lyn toegeeflijk lachend. ‘Laten we nog even lief
blijven. We zullen hem laten beginnen met ruitenwassen.’ Ze selecteerde een
optie uit een lang afrolmenu.
‘Maar… als hij dat thuis doet, hoe weten wij nú dan zeker dat hij echt de
ruiten aan het lappen is? Laten we ook de locatie instellen –’ ze bewoog de
muis naar een zoekbalk – ‘namelijk hier.’
Lyns wenkbrauwen schoten de hoogte in en ze typte haar eigen adres in.
‘En enter!’ Lyn drukte op de toets.
Meteen zagen ze Dirks activiteitsmonitor de hoogte in schieten. De dames
keken met ingehouden adem toe hoe Dirks icoontje zich verplaatste op de kaart –
eerst naar de bergruimte, dan naar de garage… En ja, hij was in de auto gestapt
en naar hen onderweg!
‘Goed, wie wil al eens oefenen voordat Dirk hier is?’ vroeg Lyn.
Doorheen de kamer schoten handen de lucht in.
