De
wind streelde zijn gezicht en deed zijn krullen dansen terwijl hij
uitkeek over zee. Drie boten dobberden op en neer; zelfs van bovenop
de helling kon hij de mannen uit het dorp herkennen. Dave, stuurs en
houterig zoals altijd, haalde hij er zo uit. Hij sloot even zijn
ogen, genietend van het zonlicht dat zijn oogleden geel en rood deed
opflakkeren. Het tevreden geblaat van de schapen dartelde in vlagen
om hem heen.
Hij
zuchtte en draaide zich om naar de kudde. Herder zijn was een
fantastische job wanneer de zon scheen – die ene dag per jaar. Met
zijn ogen ging hij zijn schapen af; Dolly met haar manke poot, Elly
met haar scheve oor, Mary waar goddank niets aan mankeerde, Sarah met
haar vreemd dikke kont – maar waar was Sally?
Fronsend kwam hij in beweging en liep van schaap
tot schaap. Waar was de mater familias heen? Sally was stokoud, die
ging er niet meer zomaar vandoor – maar toen viel zijn oog op een
wit dotje in de verte, zelfs al op de volgende heuvel. Hij knipperde
verbaasd met zijn ogen en toen was het schaap opeens verdwenen.
Hij
staarde naar de schaaploze heuvel. Afwezig gaf hij Sarah een klopje
op de kop en hij beende weg.
De
heuvel lag er onschuldig ogend en verlaten bij. Het spoor van Sally’s
keutels liep abrupt dood. Wantrouwig liep hij toe op de lichte indruk
in het gras, waar daarnet nog vier onschuldige schapenpoten hadden
gestaan. Voorzichtig plantte hij zijn voeten in de sporen. Was dat nu
– harpmuziek?
De
heuvel schemerde om hem heen en werd toen vervangen door een open
plek in het bos. Voor hem stond trouwe Sally, die hem een beetje een
droeve blik toewierp. Wat zijn mond echter deed openvallen, waren de
kleine elfen die om het schaap heen dansten.
In
de schaduw van een boom zat een aantal elfen delicaat harp te spelen,
hun huid zo licht dat ze haast doorzichtig leek. Buiten het schaap
erkende niemand zijn aanwezigheid, geen enkel hoofd draaide in zijn
richting. Als aan de grond genageld keek hij toe hoe de elfen elkaar
vrolijk de hand gaven en Sally leken te – te vieren? Hij merkte dat
de dans plechtig werd en de muziek gaandeweg wegstierf. Sally had
haar ogen dicht en zakte langzaam door haar poten.
Toen
pas besefte hij dat de elfen haar leven hadden gevierd en haar naar
de poort van het volgende leven hadden begeleid.
